ساختار رئالیسم در ادبیات داستانی

مبانی و ساختار رئالیسم در ادبیات داستانی  مقاله ای از احمد خاتمی و علی تقوی در مجله پژوهش زبان و ادبیات فارسی.

چکیده
رئالیسم، در مفهوم عام به معنی علاقه و تمایلی بنیادین به عین موضوع خارج از ذهن است و از دیرباز فکر بشر را به خود مشغول داشته است. ارسطو در هنر شاعری، آثار هنری را محاکات از طبیعت دانسته است و پس از او همواره این اندیشه با فراز و فرودهایی تداوم یافت، تا آنکه در سدة نوزدهم، نخست در فرانسه و سپس در دیگر کشورها مکتب و جنبشی پدید آمد که در پی تثبیت اصول و مبانی رئالیسم بود. نویسنده رئالیست در قلمرو ادبیات داستانی همواره با ترفندهای روان شناختی مجابکنندهای، انگیزههای درونی و بیرونی کنش شخصیت های داستان را در عرصه زندگی فردی و اجتماعی به تصویر میکشد.
در این پژوهش پس از توضیح و تبیین رئالیسم، چه در مفهوم عام آن، و چه به مثابه مکتبی معروف در سدة نوزدهم، مبانی و ساختار رئالیسم و انواع مهم آن در ادبیات داستانی نقد و بررسی شده است.
در این نوشتار به جنبش رئالیسم، انواع رئالیسم، رئالیسم بورژوا، رئالیسم انتقادی، رئالیسم سوسیالیستی، رئالیسم روان شناختی و رئالیسم جادویی پرداخته می شود.
متن کامل مقاله بصورت پی دی اف (PDF) در اینجا
عبدالرضا فارسی